جامه ٔ فاخته

خواهد به فکر حلقه آغوش ما فتاد سروی که طوق فاخته را خط جام ساخت

الهى همه تو را خوانند: قمرى به قوق، پوپك به پوپو، فاخته به كوكو، حسن بههوهو (يا هو يامن لا هو الا هو)

در چمن تا قدِ سروِ تو برافراخته است روز و شب نوحه‌گری کار من و فاخته است

هر کجا سرو قدی هست منش فاخته ام هر کجا لاله ستانیست منش خار و خسم

پیش از این زمزمه ی فاخته چون نوحه ی زاغ بر آن جلوه ی طاووس چو رفتار زغن

و در تفسير عياشى از ثوير بن ابى فاخته از حسين بن على (عليهماالسلام )