«تعزیت داشتن» به معنای همدردی و ابراز تسلیت به کسی در هنگام مصیبت یا فقدان عزیزان است. وقتی کسی فوت یا حادثه ناگواری را تجربه می‌کند، فردی که «تعزیت دارد» با گفتن کلمات تسلی‌بخش، حضور در کنار مصیبت‌زده یا ارسال پیام‌های دلسوزانه، غم و اندوه او را شریک می‌شود و سعی می‌کند آرامش و قوت قلب بدهد.
این عبارت بیشتر در متون ادبی، دینی و رسمی به کار می‌رود و معادل عملی آن در زندگی روزمره، گفتن جملاتی مانند «تسلیت می‌گویم» یا «غم شما را شریکم» است. تعزیت داشتن نشان‌دهنده همدلی، احترام و توجه به احساسات دیگران است و در بسیاری از فرهنگ‌ها و ادیان به آن ارزش زیادی داده شده است.
به طور خلاصه، تعزیت داشتن نه تنها یک رفتار اجتماعی است بلکه نشانه انسان‌دوستی و اخلاقیات فرد نیز محسوب می‌شود. کسی که تعزیت دارد، حضور و حمایت خود را به کسانی که در اندوه هستند نشان می‌دهد و به نوعی روحیه جمعی و همبستگی انسانی را تقویت می‌کند.
