معنی باشی بوزوق

لغت نامه دهخدا

باشی بوزوق. ( ترکی، اِ مرکب ) ( مرکب از باش بمعنی سر و بوزوق بمعنی پریشان ) چریک. حشردسته ای از سربازان مخصوص سلاطین عثمانی که به خشونت معروف بودند و بخصوص در جنگهای کریمه شرکت داشتند.

فرهنگ فارسی

دستهای از سرداران عثمانی

جمله سازی با باشی بوزوق

قاجارها حداقل از قرن نهم ه‍.ق و بعد از آن در قراباغ، بوزوق، آیدین آناتولی و حلب شام و از اوایل قرن یازدهم ه‍.ق در استرآباد و مرو ساکن بودند. مردم داغستان حداقل تا قرن سیزدهم، اهالی گنجه و قراباغ و ایروان را قاجار عنوان می‌کردند.

گزارش محتوای نامناسب