باجی یاسمن

خاک قدمت سعادت جان من است خاک از قدمت همه گل و یاسمن است

جان‌ها همه شب به عز و اقبال در نرگس و یاسمن چریده‌ست

خوی می چکد ز عارض چون یاسمن تو را گل چون عرق کند بچکد زو به دم گلاب

از خجالت سر به زیر افکند سرو یاسمن از سواد نرگست بی‌پرده شد مشک ختن

سمن و نسترن و یاسمن و سرو چمن سوسن و برگ گل و جام می و روی نگار

ریحان چو بیخ خود به زمین سر فرو برد فردا که تو بنفشه برآری ز یاسمن