اشتی پذیر

لغت نامه دهخدا

( آشتی پذیر ) آشتی پذیر. [ پ َ ] ( نف مرکب ) قابل صلح. لایق وفق.

فرهنگ عمید

( آشتی پذیر ) ۱. کسی که آماده برای آشتی کردن است.
۲. قابل صلح وسازش.

فرهنگ فارسی

( آشتی پذیر ) ( اسم ) قابل صلح لایق توافق.
قابل صلح

جمله سازی با اشتی پذیر

ور بوی خوش پذیر و پژمرده همچو خرده‌ت بسوزد از خرده
نور می بایدت در دل گیر که دل است از خدای نور پذیر
حکیم گوید و این است کار عقل بصیر که نیست ماهیت شیئی انقلاب پذیر
قصد شبگیر کن که بی شبگیر نیست این راه انقطاع پذیر
در خواجگی به فخر پذیرفته ام تو را در بندگی به فضل رهی را فرا پذیر
پرهیز کن ز صحبت اصحاب لوم از آنک گردند از لئام کریمان اثر پذیر
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
محتمل
محتمل
اعتبار
اعتبار
اتی
اتی
فال امروز
فال امروز