گوشه کنایه

گوشه کنایه به معنای سخن طعن‌آمیز یا حرف گوشه‌دار است که به نوعی به صورت غیرمستقیم و با تعریض به شخص یا موضوعی اشاره می‌کند. این اصطلاح به بیان‌هایی اطلاق می‌شود که به طور غیرمستقیم و با زیرکی، به انتقاد یا طعنه به فرد یا موضوعی خاص می‌پردازند. به عبارت دیگر، گوشه کنایه نوعی بیان است که به جای بیان مستقیم انتقاد یا نظر، به صورت غیرمستقیم و با استفاده از کنایه و اشاره، به موضوع مورد نظر پرداخته می‌شود. این نوع سخن می‌تواند در محاورات روزمره، ادبیات، شعر و دیگر اشکال بیان به کار رود و معمولاً به منظور ایجاد تأثیر بیشتر یا ابراز نارضایتی به کار می‌رود.

لغت نامه دهخدا

گوشه کنایه. [ ش َ / ش ِ ک ِ ی َ / ی ِ ] ( اِ مرکب ) کنایه. تعریض. حرفهای گوشه دار. سخنان طعن آمیز.
- گوشه کنایه زدن؛ کنایه زدن. با اشاره گفتن. به طعن گفتن.

فرهنگ فارسی

( اسم ) سخن طعن آمیز حرف گوشه دار تعریض.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ابجد فال ابجد فال کارت فال کارت فال تاروت فال تاروت فال شمع فال شمع