والادگر
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - کسی که عمارت سازد بنا. ۲ - کسی که دیوار گلی را چینه چینه بر بالای هم گذارد.
جمله سازی با والادگر
معماری (مهرازی، والادگری یا رازیگری)، شیوه طراحی و روش ساخت و ساز ساختمانها و دیگر سازههای کالبدی است.