لغت نامه دهخدا
نکوگفتاری. [ ن ِ گ ُ ] ( حامص مرکب ) نکوگفتار بودن. رجوع به نیکوگفتاری و نکوگفتار شود.
نکوگفتاری. [ ن ِ گ ُ ] ( حامص مرکب ) نکوگفتار بودن. رجوع به نیکوگفتاری و نکوگفتار شود.
نکو گفتار بودن.
💡 دست در تن تن بسیار مزن ای مطرب رونقی می دهش از شعر نکو گفتاری