بید موله. [ دِ م ُ وَل ْ ل َه ْ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) یعنی بید طبری و در شرفنامه یکی از اقسام هفده گانه بید است. ( از رشیدی ). بید مجنون. بید ناز. قسمی بید که شاخها بسوی زمین آویخته دارد. ( از یادداشت مؤلف ). بید مشک. ( انجمن آرا ). بید نگون. بید مجنون. بید معلق. ( یادداشت مؤلف ).رجوع به ترکیبات بالا و بید مجنون و بید معلق شود.
فرهنگ فارسی
یعنی بید طبری و در شرفنامه یکی از اقسام هفده گان. بید است. بید مجنون.
جمله سازی با بید موله
نگون بید موله در سمن زار سمن را سجده میبردی شمن زار
نگون بید موله بر لب جوی چه مجنون واله آب روان شد
سزد که سرو و صنوبر سرافکنند به پیش بسان بید موله ز شرم بالایش
