ابرقوه مرکز شهرستان ابرکوه از شهرستانهای استان یزد است. این شهر دارای پیشینه تاریخی بسیار کهن و ابنیه تاریخی متعددی است. بر اساس کتیبه‌ای بر سردر مسجد بیرونی، امام رضا در مسیر سفر خود از مدینه به مرو در این مکان توقف داشته‌اند. اگرچه تاریخ دقیق بنیان‌گذاری ابرقوه مشخص نیست، اما منابع تاریخی و جغرافیایی نشان می‌دهند که این شهر سالها پیش از اسلام وجود داشته و در برخی متون به دوران اساطیری کیانیان مانند دوره کیکاووس و سیاوش اشاره شده است.
از دیدگاه جغرافیای تاریخی، در گذشته از نواحی وابسته به شهر قدیم اصطخر بوده است. ابن‌حوقل در قرن چهارم هجری، آن را شهری مستحکم با بازارهای آباد توصیف کرده و مقدسی نیز از مسجدی نیکو در این شهر سخن گفته است. حمدالله مستوفی نیز در نوشته‌های خود به موقعیت اولیه شهر بر دامنه کوه با نام «برکوه» و سپس انتقال آن به دشت کنونی اشاره کرده و به وجود سروی مشهور در ابرقوه که در جهان بی‌نظیر بوده، پرداخته است.
از نظر تقسیمات کشوری، ابرقوه در گذشته بخشی از استان اصفهان (شهرستان یزد) بود، سپس در سال ۱۳۳۲ به استان فارس (شهرستان آباده) ملحق شد. در سال ۱۳۶۷ به عنوان بخشی از شهرستان تفت در استان یزد قرار گرفت و نهایتاً در سال ۱۳۷۳ به صورت مستقل به مرکزیت شهرستان ابرکوه تبدیل گردید. از جمله آثار تاریخی مهم این شهر می‌توان به مسجد جامع، مقبره‌ی حسن بن کیخسرو (مشهور به طاووس‌الحرمین)، مناره‌ی سردر مسجد حاجی کامل، امامزاده احمد بن موسی بن جعفر(علیه‌السلام)، گنبد علی و بنای پیرسک اشاره کرد.
