مرج عذْراء، منطقه‌ای سرسبز و چراگاهی در نزدیکی شهر دمشق است که در تاریخ صدر اسلام به عنوان محل شهادت گروهی از صحابه و یاران وفادار امام علی(ع) شناخته می‌شود. این مکان که در منطقه غوطه دمشق و در فاصله‌ای حدود نوزده کیلومتری این شهر واقع شده، از اماکن مهم تاریخی جهان اسلام به شمار می‌رود. حَجْر بن عَدِی کندی، از یاران باوفای پیامبر اسلام(ص) و امام علی(ع)، نخستین مسلمانی بود که در این منطقه اقامت گزید و به روایت تاریخی، او اولین کسی بود که در این نواحی اذان گفت و ندای توحید را سر داد.
در دوران خلافت معاویه بن ابی‌سفیان، هنگامی که والیان اموی در مساجد به لعن و سب امام علی(ع) می‌پرداختند، حجر بن عدی و یارانش از جمله عمرو بن حمق خزاعی به مخالفت آشکار با این اقدام برخاستند. آنان با شجاعت تمام، در برابر این سیاست‌های تفرقه‌افکنانه ایستادند و لعن‌ها را به سوی عاملان آن بازمی‌گرداندند. با انتصاب زیاد بن ابیه به حکومت کوفه، فشار بر مخالفان افزایش یافت و حجر بن عدی به همراه سیزده تن از یارانش دستگیر و به شام تبعید شدند. در این میان، عمرو بن حمق و چند تن دیگر موفق به فرار به موصل شدند.
پس از انتقال زندانیان به منطقه مرج عذْراء، معاویه با دریافت نامه‌ای از زیاد بن ابیه که در آن حجر و یارانش به مخالفت با خلافت و توهین به والیان متهم شده بودند، فرمان قتل آنان را صادر کرد. با وساطت برخی افراد، شش تن از زندانیان عفو شدند، اما هفت تن دیگر به شهادت رسیدند. شهدای این واقعه عبارت بودند از: حجر بن عدی کندی، شریک بن شداد حضرمی، صیفی بن فسیل شیبانی، قبیصه بن ضبیعه عبسی، محرز بن شهاب تمیمی، کدام بن حیان عنزی و عبدالرحمان بن حسان عنزی. این حادثه تلخ، به عنوان یکی از سیاه‌ترین صفحات تاریخ اسلام در حافظه شیعیان باقی مانده است.
