لغت نامه دهخدا
دانشسرای عالی. [ ن ِ س َ ی ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) دارالمعلمین عالی. دوره فوق دیپلم و معادل دانشکده است خاص آموزش وپرورش دبیران. || ( اِخ ) مؤسسه خاص آموزش و پرورش دبیران هم اکنون در طهران دائر است و در حقیقت جانشین دارالمعلمین عالی سابق است بدین شرح که از سال 1313 هَ. ش. که قانون تأسیس دانشگاه بتصویب مجلس شورای ملی رسید طبق قسمت اخیر ماده دوم قانون مذکور از مؤسسات دانشگاه محسوب شد و تا مدتی با دانشکده های علوم و ادبیات توأم بود. در سال تحصیلی 22-1321 که دانشکده علوم مجزی شد دانشجویان شعبه های مختلف علمی در آن دانشکده تحصیلات خود را تعقیب می نمودند و دانشسرایعالی ضمیمه دانشکده ادبیات گشت و پس از مهر ماه 1334 بر طبق قانونی که از تصویب مجلس سناو شورای ملی گذشت دانشسرای عالی به صورت واحد مستقلی در دانشگاه تهران درآمد که رشته های مختلف آن عبارت بودند از: ریاضی، فیزیک، شیمی، طبیعی، ادبیات فارسی، زبان خارجه، فلسفه و علوم تربیتی، تاریخ و جغرافیا، تربیت بدنی، خانه داری. بفارغ التحصیلان رشته های فوق در رشته تخصصی آنان، لیسانس داده میشد. دانشسرای عالی علاوه بر کلاسهای روزانه در ضمن کلاسهای شبانه برای تربیت آموزگاران ترتیب داد و از سال تحصیلی 40-1339 یک دوره فوق لیسانس شبانه برای تربیت دبیر بموجب قانون اعطای دانشنامه معلمی دایر کرد و از سال تحصیلی 41-1340 نیز برای تربیت دبیر یکدوره فوق لیسانس روزانه بموجب قانون اعطای دانشنامه معلمی برای رشته های گوناگون باز کرد که مدت تحصیل آن یکسال بود. وضع دانشسرای عالی و توسعه و بسط آن تا شهریور ماه سال 1342 ادامه داشت و در این تاریخ بنا بتصویب وزارت فرهنگ منحل شد و «سازمان تربیت معلم و تحقیقات تربیتی » جایگزین آن گردید. و اینک نام دانشگاه تربیت معلم دارد.