بگرد

واژه‌ی بگرد در متون کهن فارسی به‌کار رفته و به‌عنوان اسم مورد استفاده قرار گرفته است. این واژه به معنای تباه و ضایع است و برای بیان حالت نابودی و از بین‌رفتن به‌کار می‌رود. در فرهنگ‌های معتبری مانند غیاث‌اللغات و آنندراج نیز به این معنا اشاره شده و بر درستی آن تأکید گردیده است. این موضوع نشان‌دهنده‌ی صحت و سابقه‌ی تاریخی این واژه در زبان فارسی است. با توجه به منابع ذکر شده، می‌توان دریافت که بگرد در گذشته به‌عنوان واژه‌ای شناخته‌شده و معتبر در ادبیات فارسی به‌کار می‌رفته و امروزه نیز با استناد به این متون می‌توان به معنا و مفهوم آن پی برد.

لغت نامه دهخدا

بگرد. [ ب ِ گ َ ] ( اِ ) بمعنی تباه و ضایع. ( غیاث ) ( آنندراج ).
- بگردبودن؛ خراب و تباه بودن.
- بگرد رفتن؛ خراب و تباه شدن. ( غیاث ) ( آنندراج ):
ز رفتن تو دل خاکسار رفت بگرد
بنای صبر و شکیب و قرار رفت بگرد.صائب ( از آنندراج ).ز داغ دل شده روشن چراغ کوکب ما
بگرد رفت سحر پیش ظلمت شب ما.ظهوری ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

بمعنی تباه و ضایع.

جمله سازی با بگرد

کنار دریا گلها چو آن نقوش زرین بگرد جدول و آیات مصحف ذوالمن
ساقی شراب لعل بگردان بهانه چیست تا گویمت که حاصل این کارخانه چیست
گفتم بگرد مملکتش پاسدار کیست گفتامهابتش نه بسنده ست پاسبان ؟
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال سنجش فال سنجش فال کارت فال کارت فال قهوه فال قهوه فال حافظ فال حافظ