گدیه خو ی

گدیه خوی. [ گ َدْ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) گداطبع که خسیس و دنی باشد. ( آنندراج ).

( گدیه خو ی ) آنکه طبیعه گدا باشد گدامنش گدا صفت: گدا طبع اگر در تموز آب حیوان بدستت دهد جورسقا نیرزد. ( سعدی )

💡 از محبت آن زمان یابی اثر کز وجود خو ی ش گردی بیخبر

💡 خجل از خود چو ناز بی خریدار گره در دل چو خو ی ابروی یار

💡 چون ندانی به زخم‌ها مرهم خو ی گیری به دردها کم کم