کاشفی حسین

[ویکی نور] وی که مؤلف روضة الشهداء است از عالمان سده نهم و دهم هجری منطقه خراسان است. تولدش روشن نیست ولی عمری دراز داشته و کتاب روضه را در اواخر عمر خود نگاشته است. ملاحسین واعظ بوده و شعر نیز می گفته است. لقب واعظ و تخلّص وی به کاشفی نیز به همین جهت است. مجالس وعظ و سخنرانی های وی در آن دوره شهرت داشته و معاصران وی از جایگاه او نزد مردم و همچنین حاکمان وقت سخن گفته اند. از ویژگی های کاشفی که کتاب روضه را هم ماندگار کرده شیوایی بیان و قلم اوست.
برخی آثار او که میان مردم رواج داشته عبارتند از: جواهر التفسیر، مخزن الانشاء، اخلاق محسنی، انوار سهیلی. این کتاب ها در موضوعات مختلفی تدوین شده و مهارت مؤلف را در علوم گوناگون نشان می دهد. کتاب تفسیر وی که بر اساس مذهب اهل سنت تالیف شده توسط فیض کاشانی و به دستور شاه عباس صفوی تصحیح و با نام تنویر المواهب عرضه شده است.
مذهب کاشفی به درستی روشن نیست. برخی آثار او بخصوص روضة الشهداء و سبزواری بودن او قرینه تشیع اوست. از طرفی اظهارات او و تعصب ضد شیعی برخی شاگردانش، همچنین ستایش برخی سنیان متعصب از او، شیعه بودنش را با تردید روبرو می کند. سکونت کاشفی هم در هرات بوده و مردم این شهر بر مرام اهل سنت بوده اند چنانکه با دستگاه حکومتی وقت مرتبط بوده و برخی او را حنفی دانسته اند. به نظر می رسد وی از سنیان علاقمند به اهل بیت پیامبر است.
روضة الشهداء / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده
جواهر التفسیر / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده
تفسیر حسینی (مواهب علّیه) / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده

💡 کاشفی نسب پدری شاهزاده سید میرزا را به حسن بن علی، امام دوم شیعیان، و نسب مادری‌اش را به سیدان حسینی می‌رساند و در نهایت شجره‌نامهٔ تیموری مادرش را به تیمور لنگ گره می‌زند.

💡 برخی از اعضای این حزب عبارت بودند از: محمد نخشب، حسین راضی، علی اکبر نوشین، احمد سمیعی، معین‌الدین مرجایی، محمدهادی جواهری، محمدحسن سالمی، کاظم سامی، محمد ایزدی، علی اکبر معین‌فر، صادق قطب‌زاده، ابراهیم یزدی، علی شریعتمداری، مصطفوی و لاجوردی، ابوالفضل مرتاضی لنگرودی، ابوالقاسم شکیب نیا، حبیب‌اللّٰه پیمان، رضا کاشفی.

💡 رحیم مسلمانیان برنامهً درس‌های عملی و لکسیونی "نظریهٔ ادبیات" (۱۹۸۵) تنظیم و دستور تعلیم "سنت و مهارت" (۱۹۸۵) را منتشر کرده‌است. همچنین مقاله‌های دربر گرفته شده از ادبیات‌شناس عطاالله محمود حسینی "بدایع و الصنایع" (۱۹۷۴) و حسین واعضی کاشفی "بدایع و الفکار در صنایع و اشعار" (۱۹۷۷) را با پیشگفتار و توضیحات منتشر کرد.