سامانهٔ هدایت، مجموعه‌ای از سامانه‌های کنترلی و ناوبری پیشرفته است که در انواع موشک‌ها و بمب‌های هدایت‌شونده به‌کار می‌رود. این سامانه با بهره‌گیری از فناوری‌هایی همچون جی‌پی‌اس، رادار، لیزر و اپتیک، موقعیت و مسیر حرکت پرنده را به‌طور مستمر پایش کرده و با مقایسهٔ آن با مختصات هدف ازپیش‌تعیین‌شده، دستورات اصلاحی لازم را به سطوح کنترلی و پیشران اعمال می‌نماید. دقت بالا، قابلیت عملکرد در شرایط جوی مختلف و کاهش خطای برخورد از ویژگی‌های بارز این افزاره‌ها محسوب می‌شود.
اجزای اصلی این سامانه معمولاً شامل واحد اندازه‌گیری اینرسی برای تعیین شتاب و موقعیت، گیرندهٔ امواج رادیویی یا ماهواره‌ای برای دریافت داده‌های ناوبری، حسگرهای مختلف برای شناسایی هدف و یک واحد پردازش مرکزی است. این بخش‌ها به‌صورت یکپارچه عمل کرده و با پردازش داده‌های دریافتی، انحراف از مسیر مطلوب را محاسبه و بلافاصله واکنش نشان می‌دهند. این فرآیند پیچیده، امکان اصابت دقیق مهمات به اهدافی با ابعاد کوچک و حتی متحرک را در فواصل بسیار دور فراهم می‌سازد.
کاربرد سامانه‌های هدایت در عرصهٔ علوم نظامی، انقلابی در دقت و بازدهی عملیات ایجاد کرده است. این فناوری نه تنها در موشک‌های زمین‌به‌زمین و هوا‌به‌زمان، بلکه در انواع بمب‌های هدایت‌شونده و پهپادها نیز نقش حیاتی ایفا می‌کند. توسعهٔ روزافزون این سامانه‌ها در جهت افزایش خودمختاری، مقاومت در برابر اقدامات متقابل الکترونیکی و توانایی درگیری با اهداف چندگانه، از مهم‌ترین زمینه‌های پژوهش در صنایع دفاعی جهان به‌شمار می‌آید.
