نفط کش

جهانسوز آتش رام است در تاب ترا در دست هم نفط است و هم آب

دل من همچو برف و دندان بُد مویم همچون که نفط و قطران بُد

به گردون براندند بر پیش شاه درونش پر از نفط کرده سیاه

ز سختی به سختی توان رخت برد به گوگرد و نفط آتش کس نمرد

چون مساعد نیست ساعد بهر نفط حمله از هر سو به ساعد می‌شود