مناقب خوان. [ م َ ق ِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) ستایشگر ائمه شیعه. آنکه محامد ائمه شیعه برمی شمرد. مقابل فضایل خوان. رجوع به کتاب النقض ص 33 و 78 و تاریخ ادبیات ایران تألیف صفا ج 2 ص 157 شود.
فرهنگ فارسی
( صفت ) مدایح ایمه شیعه مقابل فضایل خوان
جمله سازی با مناقب خوان
گر تو فصیحی همه مناقب او گوی ور تو دبیری همه مدایح او خوان
