فسرده اتش

لغت نامه دهخدا

( فسرده آتش ) فسرده آتش. [ ف ُ / ف ِ س ُ دَ / دِ ت َ ] ( ص مرکب ) کسی که در درونش سوزی نیست. بی احساس. بی رگ. بی غیرت:
سوختگان عشق را دود به سقف میرود
وقع ندارد این سخن پیش فسرده آتشان.سعدی.

فرهنگ فارسی

( فسرده آتش ) کسی که در درونش سوزی نیست بی احساس.

جمله سازی با فسرده اتش

نکرد در دل من کار، عشق شورانگیز زهیزم تر من شد فسرده آتش تیز
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
گده
گده
ریحانه
ریحانه
مأوا
مأوا
نام
نام