دانشنامه اسلامی
طبیب، شاعر، مترجم و روزنامه نگار. ملقب به حکیم الممالک. پدرش از پیشخدمتان فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه بود. پس از مرگ پدرش، شغل او به میرزا علینقی رسید و او با حفظ این سمت، پس از افتتاح مدرسه دارالفنون در آنجا علم طب را آموخت. در سال 1272 ق ضمن این که نایب دوم سفارت ایران در فرانسه بود، به تکمیل علم طب پرداخت.
پس از مراجعت، از ندیمان و نزدیکان شاه شد و در سال 1284 ق به لقب حکیم الممالکی نایل گردید و همواره با شاه در سفر و حضر همراه بود. حکیم الممالک مدتی به حکومت بروجرد و بختیاری منصوب شد، در سفر دوم ناصرالدین شاه به فرنگ، همراه وی بود و بعدها به حکومت اراک و سپس به ریاست کل اداره ی معادن منصوب شد. وی شعر را نیکو می سرود و در سفر ناصرالدین شاه از تهران به خراسان، مسئول نوشتن سفرنامه ای شد که به «روزنامه ی حکیم الممالک» معروف شد. از دیگر آثار وی: «ترجمه ی زبده الحکمه» دکتر پولاک.
