صاروج گر

لغت نامه دهخدا

صاروج گر. [ گ َ ] ( ص مرکب ) کَلاّس. یا آنکه صاروج را در بنا بکار برد.

فرهنگ فارسی

کلاس

جمله سازی با صاروج گر

در تحفه حکیم مومن در قسم اول از دستورها ذیل عنوان صاروج الحکمت چنین ذکر شده‌است:
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال چوب فال چوب فال ماهجونگ فال ماهجونگ فال شمع فال شمع فال درخت فال درخت