دم اب

دلم از غمت زمانی نتواند ار ننالد مژه یک دم آب حسرت نشکیبد ار نریزد

هر کس که زین محیط دم آب می خورد تا هست پیچ و تاب چو گرداب می خورد

صائب امروز کریمی که به ارباب سئوال دم آبی دهد از روی سخا شمشیرست

حرفی است این که خضر به آب بقا رسید زین چرخ دل سیه دم آبی ندید کس

تشنه دارند به بحر و دم آبی ندهند خود لب خشک به خوناب مگر تازه کنیم