خار در راه شکست

پیش ازان کز خواب سنگین توتیا گردد تنم خار در چشم شکر خواب فراغت می زنم

لاله رویی آمد و آتش به داغم کرد و رفت خار در پیراهن گلهای باغم کرد و رفت

ز روزگار خرابم کسی شود آگاه که خار در جگر و قفل بر دهن دارد

نیش مژگان در دلم چندی بحسرت میشکست خار در دل کاشتم تا گلعذار آمد بدست

خار در دل گر بدیدی هر خسی دستْ کِی بودی غمان را بر کسی؟

چنان خار در گل ندیدم که رفت که پیکان او در سپرهای جفت