بی التی

لغت نامه دهخدا

( بی آلتی ) بی آلتی. [ ل َ ] ( حامص مرکب ) ساز و برگ نداشتن. محروم بودن از وسایل و اسباب:
ز بی آلتی وانماندم بکنج
جهان باد و از باد ترسد ترنج.نظامی.نفس اژدرهاست او کی مرده است
از غم بی آلتی افسرده است.مولوی.و رجوع به ماده قبل شود.

فرهنگ فارسی

( بی آلتی ) ساز و برگ نداشتن. محروم بودن از وسایل و اسباب.

جمله سازی با بی التی

ز بی آلتی وانماندم به کنج جهان باد و از باد ترسد ترنج
از غم بی آلتی افسرده است نفس اژدرهاست او کی مرده است