لغت نامه دهخدا ( بد آموختن ) بد آموختن. [ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) بد و زشت تعلیم دادن: بپروردشان از ره بدخویی بیاموختشان کژّی و جادویی...ندانست خود جز بد آموختن جز از کشتن و غارت و سوختن.فردوسی.
جمله سازی با بد اموختن چو تو سازگیری بد آموختن سپاهت کند غارت و سوختن ندانست خود جز بد آموختن جز از کشتن و غارت و سوختن