واژه «آراستگی» در زبان فارسی به معنای زیبایی، مرتب بودن، تزئین و نظم ظاهری است. این واژه از ریشه «آراستن» گرفته شده و اشاره به حالتی دارد که فرد، محیط یا شیء با دقت، سلیقه و نظم خاصی به نحوی مرتب و دلنشین دیده شود. آراسته بودن هم میتواند جنبهی ظاهری و فیزیکی داشته باشد، مانند آراستگی لباس یا محیط، و هم جنبهی نمادین و معنوی، مانند آراستگی رفتار و اخلاق فرد.
در زندگی روزمره، این ویژگی یکی از معیارهای مهم برای ایجاد حس احترام و راحتی در روابط اجتماعی به شمار میرود. افراد آراسته معمولاً توجه بیشتری از دیگران جلب میکنند و محیطهای آراسته، احساس آرامش و خوشایندی ایجاد میکنند. به همین دلیل، بسیاری از فرهنگها و سنتها، اهمیت آراستگی در لباس، محیط خانه و حتی گفتار و رفتار را مورد تأکید قرار دادهاند.