ادب گاه

جغتایی در سال ۱۹۲۴ به عنوان بخشی از مراحل آمادگی برای تأسیس جمهوری شوروی ازبکستان، رسماً «ازبکی باستان» نامیده شد که طبق نظر ادوارد ای. آلورث «تحریف ناشایسته تاریخ ادبی منطقه» بود و از آن برای ازبک نامیدن نویسندگانی همچون علی‌شیر نوایی استفاده می‌شد. از این زبان گاه با «ترکی» یا «سارت» نیز یاد می‌شود. در چین نیز گاه به آن «اویغوری باستان» می‌گویند.

آنها تجدد را مجموعه پراکنده‌ای از علم و تکنیک و اقتصاد و تولید و مصرف و سیاست و ادب و فرهنگ می‌دانند و گاهی می‌گویند علم و تکنیک غرب را باید گرفت و فرهنگ و ادب و سیاست آن را واگذاشت.