معنی ابن قاسم عتقی

لغت نامه دهخدا

ابن قاسم عتقی. [ اِ ن ُ س ِ م ِ ع ُ ت َ ] ( اِخ ) ابوعبداﷲ عبدالرحمن بن قاسم بن خالدبن جنادة عتقی، از غیر نژاد عرب، از موالی زبیدبن حارث عتقی، شاگرد مشهور مالک بن انس، رئیس مذهب و مرجعمالکیان پس از او. مولد او به سال 128 یا 132 یا 133 هَ.ق. و وفات در مصر196 بوده. بیست سال ملازمت خدمت مالک کرد و مذهب مالکی را که تاکنون از همه مذاهب در مغرب رائجتر است او بمغرب برد. و بزرگترین کتاب مالکیان موسوم به المدونه از اوست و این کتاب جواب اسئله اسدبن فرات است و سحنون قاضی قیروان متوفی به سال 240 هَ.ق. آنگاه که بزیارت خانه رفت نسخه ای از آن کتاب بمغرب برد. شروح و حواشی بسیار بر این کتاب کرده اند. قبر ابن قاسم در ظاهر قرافةالصغری است.

فرهنگ فارسی

از غیر نژاد عرب از موالی زبید بن حارث عتقی

جمله سازی با ابن قاسم عتقی

موسى ابن قاسم حضرمى گويد: در ابتداى حكومت منصور، امام صادق عليه السلام بهنجف آمده و فرمود: اى موسى به جاده اصلى برو، آنجا بايست و نگاه كن، مردى از طرفقادسيه خواهد آمد، به او بگو يكى از اولاد پيامبر تو را مى خواند او با تو مى آيد،

شامد قاسم:شاه احمد ابن قاسم (امامزاده)

گزارش محتوای نامناسب