زادان فرخ

آل سهل از جمله خاندان‌های ایرانی بودند که شاهد قدرت و نفوذ آن‌ها در دورهٔ خلافت عباسی هستیم. این خاندان به‌وسیلهٔ برامکه پرورش یافتند. هر دو خاندان در ابتدا دبیرانی زردشتی و از حامیان خاندان بنو منجم بودند که خدمات زیادی از خود به‌جای گذاشتند. خاندان سهل تلاش‌های فراوانی برای بازنمایی هویت ایرانی در دل خلافت اسلامی عباسیان کردند. این خاندان از دهقانان و زمین‌دارن بزرگ و بانفوذ منطقهٔ خراسان بودند. خاندان سهل از بازماندگان خاندان‌های حکومت‌گر ایرانی پیش از اسلام بودند و برخی نسب این خاندان را به شاهان کهن ایرانی می‌رسانند؛ اما عموم مورخان معتقدند نسب این خاندان به زادان فرخ از اهالی قریه‌ای از توابع سرخس خراسان می‌رسد و عنوان سرخسی را به فرزندان او نسبت می‌دهند که بعدها در سرخس خراسان ساکن شدند.

پس از جنگ صفین خریت به همراه ۳۰ یا ۳۰۰ تن (عدد مورد اختلاف است) به نزد علی رفته و اعلام کرد که قصد جدا شدن از وی را دارد. علی به خریت بیعتش را متذکر شد و او را از این کار بازداشت. اما خریت به همراه ۳۰۰ نفر به دین مسیحیت گروید و همان شب از علی جدا گردید و علیه علی شورش نمود. علی در پاسخ، زیاد بن خَصَفه را برای تعقیب و سرکوبش فرستاد. خریت و یارانش در ادامه مسیرشان به روستای نِفَّر در اطراف کوفه رفته و والی آنجا به نام زادان فرخ را کشتند.