خشرم

خشرم. [ خ َ رَ ] ( اِ ) کسی که حلقه بر در می زند. کسی که در می زند. ( از برهان قاطع ).
خشرم. [ خ َ رَ ] ( ع اِ ) جماعت مگس انگبین و زنبوران. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ). ج، خَشارِمَه. || سردار مگس انگبین. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ). || کندو.ج، خَشارِمَه. || سنگ نرم. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). ج، خَشارِمَه. || سنگی که از آن گچ گیرند. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ). ج، خَشارِمَه. || پشته بلند که سنگ ریزه های آن رمس باشد. ( منتهی الارب ).
خشرم. [ خ َ رَ ] ( اِخ ) نام مردی بوده است. ( از منتهی الارب ).
خشرم. [ خ ُ رُ ] ( ع اِ ) آواز و صدا. ( از منتهی الارب ). || آواز بینی. ( منتهی الارب ). خرخر.

آواز و صدا یا آواز بینی خرخر

💡 505-نام شخصى كه على بن خشرم سؤال مطرح شده در شعر را از او نموده است.ر.ك: منية المريد، ص 224 - 225.

💡 بشر از طبقه صوفيان است و با صوفى معروف عصر خود((فضيل بن عياض )) مصاحب بود و به دايى خود ((على خشرم )) ارادت تمام داشت.