حسام الاسلام

انجمن ولایتی خیلی زود با حکومت نزدیک شد و با کمک حاکمان محلی با دهقانان و جنبش انقلابی مخالفت کرد. مشخصاً مجلس در تهران اجازه داد سربازان بریگاد قزاق که تحت رهبری روس‌ها بود برای برگماری مجدد حاکمان و زمینداران، بستن انجمن‌های دهقانی و جمع‌آوری مالیات‌ها، عوارض پرداخت نشده و جبرانی‌های اضافی برای زمینداران گسیل شود. در پاسخ، دهقانان یک بار دیگر با تفنگ‌ها و پرچم‌های سرخ خود به رشت راهپیمایی کردند، در حالی که انجمن عباسی خواستار اخراج مرتجعین اصلی از گیلان از جمله حاجی میرزا محمدرضا شد. منازعه شدیدتر شد و حسام الاسلام، از نمایندگان گیلان در مجلس برای ایجاد نظم به گیلان به خصوص طوالش فرستاده شد. به حسام السلطنه در جریان یک میتینگ عمومی گفته شد که «نخواهیم گذاشت زمین داران به دهقانان ستم کنند،» و او در پاسخ گفت «مجلس نخواهد گذاشت دهقانان املاک زمین داران را تصاحب کنند.» حسام الاسلام بر اثر این مناقشه حمایت موکلین خود را از دست داد و مجبور بود به خاطر نامه‌های تهدیدآمیزی که دریافت کرده بود تحت حمایت حاکم در خانه خود منزوی شود. بعدتر شهرآشوب حاکم رشت را به مرگ تهدید کرد و او هم در جواب گفت «دستی برای تو باقی نخواهم گذاشت تا مرا با آن بکشی.» مجلس سپس اولتیماتوم نهایی خود را فرستاد و اعلام کرد حکومت کشور را رها نخواهد کرد و بیشتر روستاها به زور تحت کنترل درآمده. پس از آن علی خان قاجار ظهیرالدوله، از دولتمردان اصلاح اندیش به عنوان حاکم کل گیلان منصوب شد.

۲. سید دلدار علی بن سید محمد معین نقوی لکهنوی (م ۱۲۳۵ه‍.ق). احیاء السنة وامامة البدعة (فارسی) در رد بر باب هشتم تحفه و حسام الاسلام و سهام الملام (فارسی) در رد باب ششم تحفه و الصوارم الالهیه (فارسی) در رد باب پنجم تحفه و ذوالفقار (فارسی) در رد بر باب دوازدهم تحفه اثناعشریه.