شکر شکار

با روی تو دی ماه بهار است مرا وز دو لب تو شکر شکار است مرا

سه بوسه زان دو لب چون شکر شکار کنم که هست راحت روحم بدان شکار اندر

تا در شکارگاه بتان عاشقی بلب باشد شکر شکار چه پنهان چه آشکار

صید کردی به جود و شکر مرا آن مه جود ورز شکر شکار

دلجوی تر از شکر شکاری مشناس بهتر ز سخن تو یادگاری مشناس

اندر اقلیم دین تویی هموار از پی راه عذر و شکر شکار