لغت نامه دهخدا
روز شنبه ز دیر شماسی
خیمه زد در سواد عباسی.نظامی.کمر به عشق بتانی ببسته ای که میان
ببسته اند به زنارهای شماسی.فلکی شروانی.|| شخصی که بر دین شماس باشد. ( غیاث ) ( آنندراج ). رجوع به شماس شود.
شماسی. [ ش َم ْ ما ] ( ص نسبی ) منسوب است به دو جا در بغداد، یکی باب الشماسیة است و دومی درب شماس. ( از لباب الانساب ).
شماسی.[ ش َم ْ ما ] ( اِخ ) ابومنصور احمدبن محمودبن اسحاق مقری شماسی. او قرآن را نزد ابوحفص کتانی خواند و از او روایت کرد و خطیب ابوبکر قرآن را بر وی خواند. شماسی به سال 430 هَ. ق. درگذشت. ( از لباب الانساب ).
