ریشلیو، با نام کامل آرمان ژان دوپلسیس، کاردینال و سیاست‌مدار برجسته‌ی فرانسوی در قرن هفدهم میلادی بود که از ۱۵۸۵ تا ۱۶۴۲ می‌زیست. وی که ابتدا کشیش لوسون و سپس خطیب دینی در سال ۱۶۱۴ بود، در سال ۱۶۲۲ به مقام کاردینالی و در ۱۶۲۴ به منصب نخست‌وزیری لویی سیزدهم رسید. ریشلیو با وجود مخالفت‌های اشراف، سه هدف اصلی را پیگیری کرد: نخست، مهار قدرت سیاسی پروتستان‌ها؛ دوم، تضعیف موقعیت نجبای قدرتمند؛ و سوم، کاهش نفوذ خاندان هابسبورگ اتریش. او در سال ۱۶۳۱ هدف یک توطئه‌ی درباری قرار گرفت، اما با حمایت لویی سیزدهم نجات یافت و نتیجه‌ی آن تبعید ملکه و مادر شاه از دربار بود.
او را بنیان‌گذار حکومت مطلقه‌ی سلطنتی در فرانسه می‌دانند. او با ایجاد تمرکز اداری و نهادینه‌کردن سیستم تفتیش، امتیازات سنتی اشراف در ایالات مختلف را از بین برد و قدرت را در دستان پادشاه متمرکز ساخت. علاوه بر اقدامات سیاسی، ریشلیو حامی بزرگ هنر و ادبیات بود و نقش مؤثری در تأسیس آکادمی فرانسه در سال ۱۶۳۵ ایفا کرد، نهادی که تا امروز به‌عنوان مرجع عالی زبان فرانسه فعالیت می‌کند.
نام وی در تاریخ فرانسه با نواده‌ی برادرزاده‌ی او، آرمان دلاپرت (۱۶۹۶-۱۷۸۸)، نیز ادامه یافت. او که با عنوان مارشال ریشلیو شناخته می‌شد، از نظامیان و درباریان مؤثر در دوره‌ی نیابت سلطنت و پادشاهی لویی پانزدهم بود. وی که به بذله‌گویی و حاضرجبوابی شهرت داشت، در امور سیاسی آن دوران دخالت می‌کرد و موفقیت‌های نظامی‌ای همچون تسخیر بندر پرت‌ماهون را در کارنامه دارد.
