خون جام

شاید آن بدخو کند رحمی خدا را ای اجل ریز خون جامی و بر خاک آن کوی افکنش

رفت آغشته به خون جامی ازان کوی به خاک شاید ار بر سرش از دیده و دل خون بارید

پر کن از خون جام، صهبا گر نباشد گو مباش شیشه دل کافیست مینا گر نباشد گو مباش

ز خون جام اهل نظر نیست خالی که بادام را باشد احمر شکوفه

دلم پیاله ی خون جام لاله گون چکنم شراب در کف و سوز تو در درون چکنم

مستان چشم اویم از ما خمار ناید غیر دلی پر از خون جام دگر نشاید