خجالت گاه

لغت نامه دهخدا

خجالت گاه. [ خ َ / خ ِ ل َ ] ( اِ مرکب ) محل خجالت. محل شرمساری. مکان شرمگینی. محلی که موجب خجلت است. مکانی که باعث خجالت می باشد:
طریق ذیل چه پویم درین خجالت گاه
که لنگ شد خردم را سمند جولانی.عرفی ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

محل خجالت محل شرمساری

جمله سازی با خجالت گاه

بس که از امداد خود بی بهره ام بیند سخن از خجالت گاه رنگش سرخ گردد، گه سیاه
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
کریم
کریم
محنت
محنت
همبستر
همبستر
انسجام
انسجام