جاوند

لغت نامه دهخدا

جاوند. [ وَ ] ( اِخ ) تیره ای از طایفه زلقی ایل چهارلنگ بختیاری. ( از جغرافیای سیاسی کیهان ص 76 ).

فرهنگ فارسی

تیره ای از طایفه بختیاری

جمله سازی با جاوند

طرح این پوشش به صورت چهارگوش و جنس آن از پنبه است و توسط خود اهالی منطقه بافته می‌شود. این پارچه چهارخانه مستطیل شکل را از وسط بر روی سر می‌اندازند و قد آن تا کناره‌های زانو و پایین‌تر می‌رسد. نوع نامرغوب این پوشش جاوند نامیده می‌شود و نوع دیگر آن که مختص اعیان و اشراف بوده است از چهارخانه‌های ریز با نخ ابریشم بافته می‌شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
بی درنگ
بی درنگ
تعامل
تعامل
اسکل
اسکل
کصکش بیناموس
کصکش بیناموس