انستیتو پاستور یک مؤسسۀ خصوصی و غیرانتفاعی است که با هدف اصلی پژوهش در حوزههای زیستشناسی، ریزسازوارهها، بیماریها و واکسنها تأسیس شده است. این مؤسسه که بهپاس خدمات لوئی پاستور، دانشمند برجستهٔ فرانسوی، به نام او نامگذاری شده، در تاریخ ۴ ژوئن ۱۸۸۷ بنیان نهاده شد و از ۱۴ نوامبر ۱۸۸۸ بهصورت رسمی فعالیت خود را آغاز کرد. انستیتو پاستور در طول بیش از یک قرن، همواره از پیشگامان مبارزه با بیماریهای عفونی در سطح جهان بوده است.
از دستاوردهای شاخص این مؤسسه میتوان به جداسازی ویروس ایدز برای نخستین بار در سال ۱۹۸۳ اشاره کرد. همچنین، پژوهشگران انستیتو پاستور تاکنون موفق به دریافت هشت جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی از سال ۱۹۰۸ شدهاند. از جملۀ این موفقیتها، دریافت جایزۀ نوبل در سال ۱۹۶۵ توسط فرانسوا ژاکوب، ژاک مونو و آندره لوف بهپاس کشف سازوکارهای تنظیمی ویروسهاست. علاوه بر این، در سال ۱۹۸۵ نخستین واکسن انسانی ضد هپاتیت ب با بهرهگیری از مهندسی ژنتیک در این مرکز تولید شد. در کنار این دستاوردها، ادعای ارنست دوشندر در سال ۱۸۹۷ دربارۀ فواید نوعی قارچ پنیسیلین در مبارزه با میکروبها، که انتظار میرفت در جنگ جهانی اول موجب نجات جان میلیونها نفر شود، از جمله موارد چالشبرانگیز در تاریخ این مؤسسه بهشمار میرود.
امروزه انستیتو پاستور با دارا بودن ۱۰۰ واحد پژوهشی، میزبان ۲۷۰۰ نفر نیروی متخصص، شامل ۵۰۰ دانشمند عضو دائم و ۶۰۰ دانشمند مهمان از ۷۰ کشور مختلف جهان است. این مؤسسه علاوه بر مرکز اصلی خود در پاریس، دارای شعبههایی در ۲۴ کشور از جمله ایران، الجزایر، مراکش، بلژیک، کامبوج، سنگال، ویتنام، روسیه، یونان، رومانی، ایالات متحده آمریکا، کانادا، نیجریه، کامرون و کره جنوبی است و همچنان به عنوان یکی از قطبهای اصلی پژوهش در حوزۀ سلامت و زیستفناوری در جهان شناخته میشود.