افاضت به معنای بخشش، عطا و نیکی است. این واژه به طور خاص به عمل دادن یا اعطا کردن چیزی به دیگران اشاره دارد، به گونهای که نوعی احساس سخاوت و محبت را منتقل کند. در زبان فارسی، این اصطلاح در زمینههای معنوی و مذهبی نیز به کار میرود، به عنوان مثال، افاضت الهی به معنای نعمتها و برکاتی است که از سوی خداوند به بندگانش عطا میشود.
این واژه در ادبیات و شعر فارسی نیز جایگاه ویژهای دارد و شاعران در توصیف محبت و بخشش الهی از آن بهره میبرند. افاضت میتواند به معنای انتقال دانش، احساسات یا حتی انرژی مثبت نیز تعبیر شود. در کل، این کلمه به نوعی مفهوم مثبت و سازنده دارد و به تعاملات انسانی و روحانی اشاره میکند.
در کاربردهای روزمره، میتوان گفت که هر عمل نیکو و بخششی که موجب بهبود وضعیت دیگران شود، نوعی افاضت به شمار میآید.