بادامچه

لغت نامه دهخدا

بادامچه. [ چ َ / چ ِ ]( اِ مصغر ) بادام خرد. درختچه ای است که در اطراف کرج و پشند میروید. رجوع به بادام و بادامک شود. ( جنگل شناسی ساعی ج 1 ص 227 ). || در تداول عوام، آهک با پاره های خرد از جنس خوب. || پیله ای که ابریشم از آن گیرند.
بادامچه. [ چ َ ] ( اِخ ) قریه ای است بسه فرسنگ مشرق شهر خفر. ( فارسنامه ناصری ).

فرهنگ عمید

= بادامک

فرهنگ فارسی

نوعی بادام وحشی که در دامنه های اطراف جاد. تهران بکرج در ورد آورد و در. وردی وجود دارد بادامک.

جمله سازی با بادامچه

این بادامچه‌ها گاه می‌تواند خاستگاه سنگ‌های نیمه‌قیمتی هم‌چون عقیق باشد.