لغت نامه دهخدا
افکننده. [ اَ ک َ ن َن ْ دَ / دِ ] ( نف )اندازنده. رامی. || پرت کننده. دوراندازنده. || گسترنده. || از شماره بیرون کننده. ساقطکننده از حساب. ( فرهنگ فارسی معین ).
افکننده. [ اَ ک َ ن َن ْ دَ / دِ ] ( نف )اندازنده. رامی. || پرت کننده. دوراندازنده. || گسترنده. || از شماره بیرون کننده. ساقطکننده از حساب. ( فرهنگ فارسی معین ).
۱. اندازنده.
۲. پرت کننده.
۳. [قدیمی، مجاز] شکست دهنده.
( اسم ) ۱ - پرت کننده دور اندازنده. ۲ - گسترنده. ۳ - از شماره بیرون کننده ساقط کننده (از حساب. )
💡 دگر به لطف ز قید جسد گداز چنان گرفته دست امید افکنندهاش به عرا