روحانی بزرگوار و عالم متعهد، شهید آیتالله دکتر محمد مفتح، از جمله عالمانی است که عمر گرانبهای خویش را صرف احیای معارف ناب اسلامی و ترویج فرهنگ اصیل اهلبیت نمود. ایشان در سنگرهای مختلف علمی، فرهنگی و اجتماعی به مبارزهای پیگیر با جهل، تباهی و ستم پرداختند. آن اسوهٔ فضیلت و دانایی، برای نجات دانشگاه از تهاجم فرهنگی استعمار و علفهای هرز طاغوتی، چشمهسارهایی از ارزشهای متعالی دینی را در این کانون بزرگ اندیشه جاری ساخت. در عصری که نغمهٔ جدایی دین از دانش سر داده میشد و شبپرستان کوردل با تبلیغات نفاقافکنانه، بذر تفرقه و تخاصم بین حوزه و دانشگاه میپاشیدند، آن شهید والامقام، این دو کانون سترگ را بههم پیوند داد و با تحول بخشیدن به فرهنگ غربزدهٔ حاکم بر دانشگاه، فضای آن را با باورهای ناب دینی آکند.
این عالم مجاهد، بهدرستی مصداق زکات العلم نشره بود و جرعههایی از معارفی را که در حوزهٔ علمیه فراگرفته بود، با زبانی گویا و دلی سرشار از عشق، به کام دانشجویان تشنهٔ فضیلت و حقیقت ریخت. نام و یاد او همواره بهعنوان چراغی فراراه طالبان علم و حکمت خواهد درخشید. این نوشتار، گذری کوتاه بر زندگی پربار و آثار ماندگار آن شهید دانشمند و فقیه متعهد دارد.
شهید مفتح در سال ۱۳۰۷ شمسی، در خانوادهای اهل علم و فضیلت در همدان دیده به جهان گشود. پدر ایشان، روحانی فرزانه مرحوم حاجشیخ محمود مفتح، از واعظان مشهور و مردی وارسته و اهل اخلاص بود که در ادبیات عربی و فارسی تبحر داشت و اشعار زیادی در مدح و رثای اهلبیت سروده بود. این اشعار علاوه بر زیباییهای ادبی، از مضامین بلند و متکی بر تاریخ صحیح ائمه و احادیث معتبر بهره میبرد. محمد در چنین محیط روحپرور و دانشخیزی، از همان کودکی، طعم شیرین دانشاندوزی را در سایهٔ معنویت و فضیلت چشید و عشق به تحصیل علم و معرفت، در جان او ریشه دواند.
