سید محمدرضا موسوی گلپایگانی، متولد اول فروردین ۱۲۷۸ در گوگدِ گلپایگان، از برجسته‌ترین مراجع تقلید شیعه در دوران معاصر به‌شمار می‌رود. وی که در دو‌سالگی مادر و در نه‌سالگی پدر خود را از دست داد، پس از تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، برای تکمیل دانش حوزوی به اراک و سپس قم مهاجرت کرد و از محضر استادانی چون عبدالکریم حائری یزدی بهره برد. پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی، گلپایگانی به‌عنوان یکی از مراجع تقلید شیعیان جهان مطرح شد و در کنار مبارزات سیاسی علیه حکومت پهلوی، به‌ویژه پس از تبعید امام خمینی، با انتشار بیانیه‌ها و سخنرانی‌های متعدد، نقش مؤثری در پیشبرد انقلاب اسلامی ایفا کرد.
آیت‌الله گلپایگانی علاوه بر فعالیت‌های علمی و سیاسی، خدمات گسترده‌ای در عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی از خود به جای گذاشت. تأسیس بیمارستان آیت‌الله گلپایگانی در قم، احداث مدارس علمیه متعدد، بنیان‌گذاری دارالقرآن الکریم و نیز تأسیس مجمع اسلامی جهانی لندن از جمله اقدامات ماندگار اوست. این مؤسسات تاکنون به‌عنوان مراکزی اثرگذار در گسترش معارف اسلامی و ارائه خدمات بهداشتی و آموزشی به فعالیت خود ادامه می‌دهند.
وی که در حوزه‌های فقه، اصول، تفسیر قرآن و کلام اسلامی صاحب‌نظر بود، در طول دهه‌ها تدریس، شاگردان بسیاری را تربیت کرد که شمار زیادی از آنان به‌عنوان چهره‌های علمی و فرهنگی برجسته شناخته می‌شوند. سرانجام این مرجع بزرگوار در هجدهم آذر ۱۳۷۲ دیده از جهان فروبست، اما آثار علمی و خدمات گسترده‌ی او همواره به‌عنوان میراثی ارزشمند برای جامعه‌ی اسلامی باقی مانده است.
