نیرنگی

دوستان داد از سبکرفتاری عهد شباب شد به نیرنگی کز او آواز پایی برنخاست

هر مژه از نرگست گویا زبانی شد که هست بهر دل بردن در او افسون و نیرنگی دو سه

نسخهٔ موهوم امکان نقش نیرنگی نداشت اینقدر روشن سواد عبرتم از چشم خویش

نرگسش انگیخت نیرنگی که از یادش رود زلف اگر یادش ز کار درهم احباب داد

اهل صورت را برنگ، ارباب معنی را به بوی دل به نیرنگی ز هر کس می برد عیار گل