منی پذیر

لغت نامه دهخدا

منی پذیر. [ م َ پ َ ] ( نف مرکب ) گیرنده منی که آب مرد و زن باشد. به خود گیرنده آب مرد. || خواهنده و قبول کننده عجب و خودخواهی. پذیرای رعنایی و خودخواهی:
منی انداز باش چون مردان
گر نه ای زن منی پذیر مباش.سنائی.

فرهنگ فارسی

گیرنده منی که آب مرد و زن باشد بخود گیرنده آب مرد.

جمله سازی با منی پذیر

منی انداز باش چون مردان گر نه‌ای زن منی پذیر مباش
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
خوار
خوار
بی همتا
بی همتا
تزویر
تزویر
قمبل
قمبل