ملکشه

به سوی ملک ملکشه ز طوس موکب شاه نهاد رو چو الب ارسلان به عزم ستیز

پیش از یقین ملکشه محمود را شمر بیش از گمان ملکشه محمود را شناس

در ملک و عز و دولت و جاه ابد همی تو جاودان ملکشه محمود را شناس

زر گر قدرت ز سیم ماه و زر آفتاب از پی سلطان ملکشه تخت و افسر می زند

ای جهان از فتنه تا صد سال دیگر ایمنی زانکه از رنگ ملکشه بوی سنجر می زند

و‌آن ملک را که بد ملکشه نام بود دین‌پرور‌ی چو خواجه نظام