«کاشف الاسرار» عنوان کتابی است که در تاریخ اندیشهی اسلامی به دو چهرهی علمی نسبت داده شده است: یکی نورالدین عبدالرحمن اسفراینی، عارف و اندیشمند قرن هشتم هجری، و دیگری ملا نظرعلی طالقانی، عالم و متکلم شیعه در سدههای بعد. هر دو اثر با همین نام نوشته شدهاند، اما درونمایه و رویکردشان متفاوت است. کتاب اسفراینی بیشتر رنگوبوی عرفانی دارد، در حالی که اثر طالقانی بر مباحث کلامی و اخلاقی تمرکز میکند.
نسخهی اسفراینی از «کاشف الاسرار» بدون فصلبندی منظم تدوین شده و پس از خطبه، دو بحث اصلی را مطرح میکند: یکی دربارهی حجابهای نورانی و ظلمانی، و دیگری دربارهی مراتب ایمان. در کنار آن دو رسالهی کوتاه «پاسخ به چند پرسش» و «روش سلوک و خلوتنشینی» نیز ضمیمه شده است. اما در نسخهی طالقانی، کتاب به دو بخش اصلی تقسیم میشود: بخش اول در اصول عقاید مانند توحید، نبوت و امامت، و بخش دوم در زمینهی اخلاق، تهذیب نفس و سلوک معنوی.
«کاشف الاسرار» چه در قالب اثر اسفراینی و چه در نسخهی طالقانی، در حوزهی اندیشهی اسلامی ارزش ویژهای دارد. یکی از جنبههای مهم آن، پرداختن به پرسشهای بنیادین اعتقادی و اخلاقی به زبان فارسی است که باعث دسترسی گستردهتر مخاطبان به مفاهیم عمیق دینی شد. همچنین این آثار به دلیل سبک ساده، اندرزگونه و گاه شاعرانه، توانستهاند پلی میان عالمان، سالکان و مردم عادی برقرار کنند و بهعنوان میراثی ماندگار در سنت عرفانی و کلامی شناخته شوند.