یخرج

و مال از برای حکمتی آفریده اند. چون حکمت دادن اقتضا کند، امساک بخیلی باشد. و دادنی آن بود که شرع فرماید و یا مروت فرماید که بباید داد. و واجب شرع معلوم است و شرع بدان اقتصار کرده است که بخیلان طاقت آن دارند. چنان که گفت، «ان یسالکموها فیحکم تبخلوا و یخرج اضغانکم»، اما واجب مروت به احوال مردمان و به مقدار مال و به کسی که بخل با وی باشد بگردد.

و قیل شأنه انه یخرج کل یوم و لیلة عسکرا من اصلاب الآباء الی ارحام الامّهات و عسکرا من الارحام الی الدنیا و عسکرا من الدنیا الی القبور. ثم یرتحلون جمیعا الی اللَّه عز و جل.