لغت نامه دهخدا
واهب الصور. [ هَِ بُص ْ ص ُ وَ ] ( اِخ ) نامی که فلاسفه به باری تعالی دهند. نامی از نامهای صفات باری نزد حکمای مشائی. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
واهب الصور
واهب الصور. [ هَِ بُص ْ ص ُ وَ ] ( اِخ ) نامی که فلاسفه به باری تعالی دهند. نامی از نامهای صفات باری نزد حکمای مشائی. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
مصور. صورت بخش. چهره آرای
جمله سازی با واهب الصور
زانکه از واهب الصور دل و تن همه نیکوست «الذی احسن»
حقیقت- چون موجودات، از واهب الصور احسن الصور آوردهاند که: الذی احسن کل شییء خلقه. صورت احسن بدن ظاهر است، و آرایش آن اسلام و دین: صبغة اللّه و من احسن من اللّه صبغة و صورت احسن نفس معرفت وآرایش آن ایمان است: اولئک کتب فی قلوبهم الایمان.
