سپیدرو

لغت نامه دهخدا

سپیدرو. [ س َ / س ِ ] ( ص مرکب ) سپیدچهره و سپیدپوست. مقابل سیاه رو:
همچون بیاض چشم سیاهان خوش نگاه
هند از غریب زاده ایران سپیدروست.میرزا طاهر ( از آنندراج ).رجوع به سپیدروی شود. || بمجاز، بمعنی سربلند. سرفراز. سرافراز:
سپیدرویم چون روز تا بمدحت تو
سیاه کردم چون شب دفاتر الواح.مسعودسعد. || کنایه از مردم نیک، بر خلاف سیه روی، و آن را سپیدکار نیز گویند، و روسپید مثله. ( آنندراج ). سرافراز. مفتخر برای حسن عملی. رجوع به سفیدرو و سپیدروی شود. || کنایه از شکفته رو و سرخ رو. ( آنندراج ). خوشحال. خندان. شکفته:
دایم دلم ز باد نکویان سپیدروست
مانند میزبان که ز مهمان سفیدروست.میرزا طاهر وحید ( از آنندراج ).رجوع به سفیدرو و سفیدروی شود.

فرهنگ عمید

۱. آن که چهره ای سفید و درخشان دارد، روسفید، سپیدرخ، سپیدچهره.
۲. [مجاز] مردم نیکوکار.
۳. [مجاز] سربلند، سرفراز.

فرهنگ فارسی

سفیدروی، سپیدچهره، کنایه ازنیکوکار، سربلند

فرهنگ اسم ها

اسم: سپیدرو (دختر) (فارسی) (تلفظ: sepid ru) (فارسی: سپيدرو) (انگلیسی: sepid ru)
معنی: سفیدرو، زیبارو

جمله سازی با سپیدرو

یک گروه سپیدرو چون ماه یک گروهی چو دیو زشت سیاه
دانی که بود سپیدرو نیک‌عمل پیش رفقا؟
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال شمع فال شمع فال انبیا فال انبیا فال چای فال چای فال احساس فال احساس